کم کاری گروهی (موانع تفکر هوشمندانه – ۱۲)
تعجب نکنید. معمولا شنیده‌ایم که یک گروه یا تیم اثرگذاری بهتری نسبت به یک فرد دارد. البته فقط در ژاپن!
ثابت شده افراد در یک گروه عملکرد ضعیفتری نسبت به وقتی دارند که به تنهایی همان کار را انجام می‌دهند. در مسابقه طناب‌کشی اگر یک نفر باشید، ۱۰۰% توان خودتان را صرف می‌کنید و اگر دو نفر باشید ۹۳% و سه نفر ۸۵% و هشت نفر فقط ۴۹%. چرا؟ چون معمولا پیش خودمان فکر می‌کنیم که چرا همه انرژی خود را صرف کنیم وقتی با نصفش هم می‌توانیم! مخصوصاً وقتی که این کم کاری به چشم نیاید!
در جلسات همفکری هم همینطور است؛ هرچقدر تیم یا گروه بزرگتر باشد مشارکت فردی به شدت افت می‌کند (اگر کمی به گذشته برگردیم می‌بینیم که اکثر ما این تجربه را به نوعی داشتیم).
در گروه‌ها علاوه بر مشارکت، پاسخگویی هم بسیار ضعیف است. یعنی هیچکس حاضر نیست مسئولیت کارها یا تصمیمات غلط یا پیشنهادات مخرب یا اشتباه گروه را به گردن بگیرد و همه به دنبال «انتشار مسئولیت» و «انتقال ریسک» هستند (پیدا کردن شریک جرم و عدم احساس تنهایی در هنگام سرزنش شدن!).
در نتیجه می‌توان با آشکار کردن عملکردهای فردی تا حد امکان، جلوی این اشتباه گروه را گرفت. پس پیش به سوی «عملکرد‌محوری».
فهرست کامل سری مقالات موانع تفکر هوشمندانه را اینجا مشاهده کنید.
سوال، نظر، دیدگاه و کامنت در پایین همین صفحه فراموش نشود.
